Whirling
The whirling or whirling dance is not only one of the oldest techniques of the Sufis, but also an effective form of an expression of the soul. For centuries, this whirling dance has been
practiced as a meditation dance. A whirling storm around your own axis while it is silent in the middle. In this way you become the centre of the universe. A silent dialogue between inside and
outside. Music and dance connect with the rhythm of the heartbeat of your own heart and the hearts of others.
Through the anthroposophical training and working and living together with children with a disability, I learned to feel that there is another dimension - another reality. After my own childhood,
this was an enormous enrichment and in that phase I also came into contact with the 'Vienna Actionists'.
I was always alert to rules of conduct and dogmas. Eventually I found more of what I was looking for with the Sufis - especially with the non-adapted, the liberated individualists.
After 7 years of Dervish dance ceremonies with an Iranian Sheikh in Rotterdam and in Turkey and with multiple experiences in various men's groups, I understood:
I have to place my own soul mates - my 'Tribe' - even more in the center of my life and work.
Monthly whirl evenings in my studio were part of that.
Het wervelen
Draai- of werveldans is niet alleen een van de oudste technieken van de soefi’s, maar ook een effectieve vorm van
een uiting van de ziel. Al eeuwen wordt deze werveldans als meditatiedans gepraktiseerd. Een wervelende storm om je eigen as terwijl het in het midden stil
is. Zo word je middelpunt van het universum. Een stille dialoog tussen binnen en buiten.
Muziek en dans verbinden zich met het ritme van de hartslag van het eigen hart en het hart van de anderen.
Door de antroposofische opleiding en het werken en samenleven met kinderen met een beperking, leerde ik te voelen dat er nog een andere dimensie - een andere werkelijkheid bestaat. Na
mijn eigen kindertijd was dit een enorme verrijking en in die fase kwamen er ook de contacten met de 'Wiener Aktionisten'.
Ik was altijd al alert op gedragsregels en dogma’s. Uiteindelijk vond ik meer van wat ik zocht bij de soefi’s - vooral bij de onaangepasten, de bevrijde individualisten.
Na 7 jaar Dervishdans-ceremonies bij een Iraanse Sheikh in Rotterdam en in Turkije en met veelvoudige ervaringen in diverse mannengroepen begreep ik:
ik moet zelf nog meer mijn eigen zielsverwanten - mijn ‘Tribe’ - in het middelpunt van mijn leven en werk plaatsen.
Maandelijkse wervelavonden in mijn atelier waren daar onderdeel van.
